26/3/13

Ιστορία-Εκδηλώσεις

Η παρουσία του ανθρώπου στην περιοχή σύμφωνα με το πανεπιστήμιο Αθηνών στον αρχαιολογικό Άτλα του Αιγαίου ξεκινά τη 2η με 3η χιλιετία π.Χ. Αρχαία πόλη από την οποία προήλθε το Μαρτίνο είναι το παλιοχώρι του Μαρτίνου, 800 μέτρα περίπου ΝΑ του σημερινού χωριού και ταυτίζεται με την αρχαία Βουμελιταία, που πήρε το όνομά της από τον βόμβο των μελισσών (Ιεροκλής 5ος μ.Χ. αι). Υπήρξε πόλη της Οπουντίας Λοκρίδας με συμμετοχή στους πιο σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας (Τροία, Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο) και βρέθηκε σε ακμή τον 4ο-3o π.Χ αι.
Στη νεότερη ιστορία από το Μαρτίνο προήλθαν τα χωριά Λάρυμνα, Λούτσι και Πύργος.
Στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους το Μαρτίνο έχει να δώσει στην πατρίδα μια λαμπρή νίκη στη μάχη του Μαρτίνου στην καρδιά του χειμώνα του 1829. Στις 29 Ιανουαρίου του 1829 οι κάτοικοι του Μαρτίνου, υπερασπιζόμενοι το χωριό σύσσωμοι με τους οπλαρχηγούς και τη χιλιαρχία του Βάσου Μαυροβουνιώτη, κτίζοντας τους δρόμους και τις πόρτες των σπιτιών τους, ταμπουρωμένοι έδωσαν τη μάχη συντρίβοντας τον Μαχμούτ πασά και αφήνοντας 300 νεκρούς και 3 πολεμικές τούρκικες σημαίες στους αιματοβαμμένους δρόμους του Μαρτίνου. Στις 29 Ιανουαρίου κάθε χρόνο τιμάται η επέτειος της μάχης με λαμπρή εορτή.

Πολιτιστικές Εκδηλώσεις

  • Από τις 9 έως τις 16 Αυγούστου διοργανώνεται πολιτιστικό οκταήμερο, με την ευκαιρία της θρησκευτικής πανήγυρης της Κοίμησης της Θεοτόκου. Στις εκδηλώσεις περιλαμβάνονται ποδηλατοδρομίες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.
  • Στις 8 Νοεμβρίου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις προς τιμήν των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, πολιούχων του χωριού.
  • Στις 29 Ιανουαρίου γιορτάζεται η γνωστή μάχη του Μαρτίνου.
 Τοπικά προϊόντα:

  • Μέλι με βραβείο από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης
  • Κρασί
  • Λάδι
  • Τυρί τη μοναδική μυζήθρα του Μαρτίνου (από γάλα)
  • Φρέσκα Κρέατα
  • Χαρακτηριστικά της λαϊκής τέχνης αποτελούν οι φημισμένες στην περιοχή κουβέρτες που ανάλογα με τα σχέδια και τον τρόπο κατασκευής ονομάζονταν “μαρτινέικα” ή “εξωμίταρα”, “καστριέικα” ή “λαρυμνέικα.

Ιστορία-Εκδηλώσεις

Η ιστορία της κωμόπολης έχει την αρχή της στο μυθώδες μέρος. Όταν ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει τον κακό και ασεβή κόσμο με κατακλυσμό, ο Προμηθέας συμβούλευσε τον Δευκαλίωνα, γιο του Προμηθέα, σύζυγο της Πύρρας και πατέρα του Αμφικτύωνα, του Έλληνα και της Πρωτογένειας, να ναυπηγήσει μια κιβωτό και να κλειστεί μέσα σ’ αυτή με την Πύρρα. Εννέα μερόνυχτα έπλεαν πάνω στα αφρισμένα νερά και, όταν τα νερά τραβήχτηκαν, προσάραξαν σε κάποια βουνοκορφή. Τότε πρόσφεραν θυσίες στον Δία και τον παρακάλεσαν να δημιουργήσει ξανά το ανθρώπινο γένος. Ο Δίας τούς συμβούλευσε να προχωρήσουν ρίχνοντας πέτρες πίσω τους. Όσες πέτρες έριχνε ο Δευκαλίωνας, γίνονταν άνδρες και όσες η Πύρρα, γυναίκες.

Ο λαός που δημιουργήθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο ανακήρυξε βασιλιά τον Δευκαλίωνα. Ο Δευκαλίων και η Πύρρα πρωτοκατοίκησαν στον Παρνασσό, στην πόλη Κύνος, που ήταν το επίνειο του Οπούντος, και πήρε το όνομά του από το γιο του Βασιλιά Οπούντα, τον Κύνο. Η περιοχή Κύνος τοποθετείται στη σημερινή κωμόπολη Λιβανατών, στα ΒΔ της, επάνω σε ένα χαμηλό λόφο που
βρέχεται από τον Ευβοϊκό κόλπο. Φαίνεται ότι ο λόφος δημιουργήθηκε από τις επιχώσεις των αλλεπαλλήλων στρωμάτων κατοίκησης. Ανασκαφική διερεύνηση στο ΒΔ
τμήμα του έδειξε ότι η θέση χρησιμοποιήθηκε συνεχώς από την πρώιμη εποχή του Χαλκού, (3.000 π.Χ.) μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους (5ος - 6ος αιώνας μ.Χ.) Μετά από τον Δευκαλίωνα βασιλιάς της Φθιώτιδας, έγινε ο Έλληνας. Ήταν σύζυγος της νύμφης Ορσηίδας, από την οποία απέκτησε τρία παιδιά: τον Αίολο, τον Ξούθο και τον Δώρο, στους οποίους μοίρασε την ελληνική γη και έδωσε την ονομασία Έλληνες σε όλους τους κατοίκους της.

Γεωγραφική Θέση

Η γραφική κωμόπολη, που απέχει 145 χλμ. από την Αθήνα, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την Αταλάντη, είναι χτισμένη σε ύψωμα και χωρίζεται στα δύο από την εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Απέχει από την πρωτεύουσα μόλις 1,5 ώρες. Πλαισιώνεται από ατέλειωτους ελαιώνες και έχει
πανοραμική θέα στον Ευβοϊκό Κόλπο.

Πολιτιστικές Εκδηλώσεις

  • Κάθε χρόνο στις 7 Ιουλίου, ημέρα της Αγίας Κυριακής, διοργανώνονται εκδηλώσεις διάρκειας τριών ημερών με δημοτικά τραγούδια και χορούς στην πλατεία των Λιβανατών.
  • Των Αγίων Θεοδώρων (δεύτερη Κυριακή της Αποκριάς), πραγματοποιούνται παραδοσιακοί χοροί με φουστανέλες και φλουριά (παραδοσιακή ενδυμασία των Λιβανατών).
 Τοπικά προϊόντα:
  • Πατάτες(που φημίζονται για την ποιότητα και την νοστιμιά τους)
  • Σιτηρά
  • Εκλεκτό λάδι & Επιτραπέζιες ελιές
  • Κρασιά
  • Νωπά λαχανικά
  • Επίσης στο λιμάνι των Λιβανατών μπορεί ο επισκέπτης να προμηθευτεί κάθε λογής φρέσκα ψάρια, χταπόδια και άλλα θαλασσινά.

Ιστορία-Εκδηλώσεις

Ο οικισμός στην ίδια θέση κατά τους βυζαντινούς χρόνους ονομαζόταν Μελενίτσα. Οι έποικοι Βορειοηπειρώτες, που έφτασαν στην περιοχή την περίοδο 1467-1506, μετονόμασαν το χωριό σε Μαλεσίνα από το επώνυμο Μάλεσης του αρχηγού τους. Ο οικισμός ήταν χτισμένος ως το 1894 πάνω στο μικρό οροπέδιο, που βρίσκεται προς το βορρά της σημερινής
του θέσης. Το 1894 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τους σεισμούς και ξαναχτίσθηκε στην παρούσα τοποθεσία.
Κατά το 1540 η Μαλεσίνα ανήκε στην επαρχία (καζά) της Θήβας, ήταν τιμάριο του Χασάν Βαλή και οι κάτοικοί της στους πολέμους των κατακτητών ακολουθούσαν υποχρεωτικά ως υπηρέτες. Από το 1570 ανήκει πλέον στον αναδιοργανωμένο καζά της Αταλάντης. Κατά την Τουρκοκρατία δεν εποικήθηκε από τους κατακτητές. Η παράδοση διατηρεί την πληροφορία πως μονάχα κατά
τα τελευταία δώδεκα χρόνια της σκλαβιάς κατοίκησαν λιγοστοί Τούρκοι στην κωμόπολη.
Στον Αγώνα της Παλιγγενεσίας σημαντική είναι η δράση των κατοίκων της Μαλεσίνας: Οι Τούρκοι της Αταλάντης, αμέσως μετά την κήρυξη της επαναστάσεως, για να κατατρομοκρατήσουν τους Λοκρούς και για να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα της περιοχής στη
γέννησή του, αποπειράθηκαν να πυρπολήσουν το ιστορικό μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου Μαλεσίνας και άρπαξαν πολλούς ομήρους από τα χωριά Μαλεσίνα, Μάζι, Προσκυνά, Κυπαρίσσι, Λιβανάτες κ.ά. Οι κάτοικοι της Μαλεσίνας με αρχηγό τους τον ντόπιο καπετάνιο Γιάννη Ριτσογιάννη έσωσαν το μοναστήρι και απελευθέρωσαν τους ομήρους. Οι ίδιοι συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Αταλάντης μαζί με τους άλλους Λοκρούς, αλλά έλαβαν μέρος και σε πολλές μάχες στη Στερεά υπό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και την Εύβοια υπό τον Νικόλαο Κριεζώτη. Η λαϊκή μνήμη διατηρεί σήμερα
το όνομα του θρυλικού Ριτσογιάννη σε μια παροιμιακή φράση, που λέγεται για το κοφτερό μαχαίρι: “Κόβει σαν την πάλα του Ριτσογιάννη”!

Πολιτιστικές Εκδηλώσεις

Φημισμένη είναι η εμποροπανήγυρη κατά τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου.

Τοπικά προϊόντα

  • Γαλακτοκομικά προϊόντα
  • Ελιές
  • Κρασί
  • Οπωροκηπευτικά

Μυθολογία-Ιστορία

Αταλάντη, ηρωίδα της αρχαιότητας, η πιο γρήγορη από όλους τους θνητούς και η μοναδική γυναίκα
αργοναύτης. Η ιστορία της συνδέεται άλλοτε με τους αρκαδικούς κι άλλοτε με τους βοιωτικούς μύθους. Οι δυο μύθοι έχουν τόσα κοινά χαρακτηριστικά που δεν μας επιτρέπουν να θεωρήσουμε πως υπήρχαν δυο διαφορετικές ηρωίδες με το ίδιο όνομα. Κατά τον αρκαδικό μύθο, πατρίδα της ήταν το
Λύκαιο, το Μαίναλο ή η Τεγέα. Όταν γεννήθηκε η Αταλάντη, ο πατέρας της, επειδή ήθελε μόνο γιους,
την εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς. Στην αρχή, την Αταλάντη,
τη φρόντιζε μια αρκούδα (σύμβολο της Άρτεμης) και αργότερα την περιμάζεψαν κάποιοι κυνηγοί.
Κοντά τους έμεινε μέχρι να μεγαλώσει κι έμαθε τα μυστικά του κυνηγιού. Όταν μεγάλωσε δεν ήθελε να παντρευτεί και ζούσε με αγνότητα. Πήρε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου παρά τις αντιδράσεις των συγκεντρωμένων ηρώων, οι οποίοι αρνούνταν να συμμετάσχουν σε κυνήγι
που θα έπαιρνε μέρος μία γυναίκα. Ο Μελέαγρος όμως, ο γιος του βασιλιά Οινέως, του διοργανωτή του αγώνα, ερωτεύτηκε την ηρωίδα κι έπεισε τους υπόλοιπους ήρωες να τη δεχτούν. Μετά
από έξι μέρες κυνηγιού η Αταλάντη σκότωσε μαζί με τον Μελέαγρο τον κάπρο, ρίχνοντας πρώτη εκείνη το θανατηφόρο βέλος και σύμφωνα με το έθιμο έλαβε σαν έπαθλο το κεφάλι και το δέρμα του ζώου. Πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία μαζί με τον Μελέαγρο. Μετά το τέλος της εκστρατείας, στους ταφικούς αγώνες που έγιναν προς τιμήν του Πελία, η Αταλάντη νίκησε στην πάλη τον Πηλέα. Σύμφωνα με τον βοιωτικό μύθο η Αταλάντη από πολύ μικρή είχε δείξει μεγάλες ικανότητες στο κυνήγι και ήταν ανίκητη στο τρέξιμο. Ζούσε στα δάση κι απέφευγε τους ανθρώπους, επειδή ήθελε να μείνει πιστή στην Άρτεμη και να παραμείνει αγνή, ή, κατά άλλους, επειδή υπήρχε κάποιος χρησμός που έλεγε πως αν παντρευόταν θα μεταμορφωνόταν σε ζώο. Ο πατέρας της δέχτηκε την απόφασή της να μην παντρευτεί υπό τον όρο ότι αν κάποιος την κέρδιζε σε αγώνα δρόμου
εκείνος θα την έκανε γυναίκα του. Η Αταλάντη, επειδή ήταν ανίκητη στο τρέξιμο, συμφώνησε, με τη συμφωνία ότι θα είχε το δικαίωμα να σκοτώνει τους ηττημένους. Για το λόγο αυτό στις εκκινήσεις των αγώνων έδινε σε κάθε επίδοξο μνηστήρα ένα μικρό προβάδισμα. Εκείνη ακολουθούσε κρατώντας ένα δόρυ με το οποίο τρυπούσε τον νέο όταν τον έφτανε. Πολλοί είχαν βρει τέτοιο θάνατο, μέχρι που ο Ιππομένης ξεπέρασε την Αταλάντη στο τρέξιμο με τέχνασμα που του υπέδειξε η θεά Αφροδίτη. Η θεά τού χάρισε τρία χρυσά μήλα από τον Κήπο των Εσπερίδων με την εντολή να τα χρησιμοποιήσει μόνο όταν κινδύνευε να χάσει στον αγώνα ρίχνοντας ένα ένα πλάγια. Κατά τη
διάρκεια του αγώνα, καθώς ο Ιππομένης προηγούνταν, έριχνε πίσω του από ένα χρυσό μήλο κάθε φορά που η Αταλάντη τον πλησίαζε. Πράγματι η Αταλάντη λοξοδρομούσε κάθε φορά για να κυνηγήσει το μήλο. Με τον τρόπο αυτό ο Ιππομένης κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα και να την παντρευτεί. Οι δυο νέοι, παρασυρμένοι από τον έρωτά τους, περιπλανιόνταν στα δάση και ενώθηκαν μέσα σε ναό αφιερωμένο στη θεά Κυβέλη ή κατ’ άλλους στον Δία Καλλίνικο ή στο ιερό δάσος της θεάς Ήρας. Επειδή αυτό θεωρούνταν ανόσιο, τιμωρήθηκαν με τη μεταμόρφωσή τους σε ζευγάρι λιονταριών. Τη διήγηση αυτού του μύθου μάς διέσωσε ο Ησίοδος στους Καταλόγους του. Εκτός
όμως από αυτόν και άλλοι μύθοι υπήρχαν με διάφορες παραλλαγές.

Ιστορία

Αν και η ιστορία της περιοχής ξεκινά στην Αχαϊκή εποχή, υπάρχουν ενδείξεις ότι η περιοχή κατοικείται ήδη από τη Νεολιθική εποχή. Πρωτεύουσα της Λοκρίδας ήταν η πόλη Οπούς. Κατά τον Ησίοδο και τον Πλούταρχο, η πόλη Οπούς πήρε το όνομα της από τον Οπούντα, ο οποίος ήταν γιός του Λοκρού και δισέγγονος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας. Οι Οπούντιοι Λοκροί συμμετείχαν στον Τρωικό Πόλεμο με 40 καράβια και 4.000 πολεμιστές. Επικεφαλής των Οπούντιων ήταν ο Αίας ο Λοκρός, γιος του Οϊλέως. Ο Αίας διακρίθηκε ιδιαίτερα στον Τρωικό Πόλεμο, ωστόσο κατά την επιστροφή του από την Τροία έπεσε σε θαλασσοταραχή με αποτέλεσμα να βυθιστούν τα πλοία του και να έχει ο ίδιος και το πλήρωμά του άδοξο τέλος.
Από τον Οπούντα καταγόταν ο καλύτερος φίλος του Αχιλλέα, ο Πάτροκλος, γιος του Μενοίτιου. Ο Πάτροκλος, όταν ήταν ακόμη παιδί, σκότωσε πάνω στο παιχνίδι ένα συνομήλικο του αρχοντόπουλο. Αν και ήταν ανήλικος, ο Πάτροκλος έπρεπε να φύγει από τον τόπο του, γιατί τον βάραινε το αίμα του νεκρού. Έτσι ο πατέρας του τον έφερε στον Πηλέα, που τον ανάθρεψε
μαζί με τον Αχιλλέα σαν δικό του παιδί. Η πόλη άκμασε στους ιστορικούς χρόνους της αρχαιότητας. Οι Οπούντιοι Λοκροί πολέμησαν στις Θερμοπύλες στο πλευρό του Λεωνίδα και έλαβαν μέρος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών. Το πολίτευμα των Λοκρών ήταν δημοκρατικό και σε αντίθεση με άλλες πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας δεν υπήρχε το καθεστώς της δουλείας. Ο Οπούντας κατακτήθηκε το 195 π.Χ. από τους Ρωμαίους. Η περιοχή από τον 3ο αιώνα μ.Χ. δέχθηκε πολλές καταστροφικές επιδρομές, με αποτέλεσμα να αρχίσει η παρακμή της.
Ενδεικτικά, η περιοχή κατακτήθηκε από τους Γότθους, τους Βανδάλους, τους Σλάβους, τους Βούλγαρους, τους Φράγκους και τους Καταλανούς. Η ονομασία Αταλάντη μνημονεύεται για πρώτη φορά στους χρόνους του Ιουστινιανού Α΄. Το 14ο αιώνα η περιοχή κατακτήθηκε από τους Καταλανούς, οι οποίοι ίδρυσαν τη Βαρονία της Αταλάντης. Οι Τούρκοι κατακτούν την Αταλάντη το 1458. Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη αναφέρεται ως Ταλάντι και ήταν Καζάς (έδρα δήμου). Οι κάτοικοι της Αταλάντης επαναστάτησαν στις 31 Μαρτίου του 1821 υψώνοντας τη σημαία της ελευθερίας
υπό τον Αντώνη Κοντοσόπουλο ή Γεράντωνο. Η Αταλάντη απελευθερώθηκε οριστικά στις 6 Νοεμβρίου 1828 από τον οπλαρχηγό Μήτρο Λιακόπουλο. Αμέσως μετά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Τουρκομαχαλά της Αταλάντης Μακεδόνες, οι οποίοι στη συνέχεια ίδρυσαν το Δήμο Νέας Πέλλης. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκαν στην Αταλάντη πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη

Εστιατόρια-Μπαρ Γουλέμιο

Όνομα Πόλη Νομός Τηλέφωνο
ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΓΟΥΛΕΜΙΟΝΟΜΟΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ22330-22386